- در کاربردهاي مهندسي، اغلب به تلفيق خواص مواد نياز است. به عنوان مثال در صنايع هوافضا، کاربردهاي زير آبي، حمل و نقل و امثال آنها، امکان استفاده از يک نوع ماده که همه خواص مورد نظر را فراهم نمايد، وجود ندارد. به عنوان مثال در صنايع هوافضا به موادي نياز است که ضمن داشتن استحکام بالا، سبک بوده و مقاومت سايشي خوبي داشته باشند. از آنجا که نمي توان ماده اي يافت که همه خواص مورد نظر را دارا باشد، بايد به دنبال چاره اي ديگر بود. کليد اين مشکل، استفاده از کامپوزيت هاست. کامپوزيت ها موادي چند جزئي هستند که خواص آنها در مجموع از هرکدام از اجزاء بهتر است. ضمن آنکه اجزاي مختلف، کارايي يکديگر را بهبود مي بخشند. در کامپوزيت هاي پليمري حداقل دو جزء مشاهده مي شود: 1 - فاز تقويت کننده که درون ماتريس پخش شده است. 2 - فاز ماتريس که فاز ديگر را در بر مي گيرد و يک پليمر گرماسخت يا گرمانرم مي باشد که گاهي قبل از سخت شدن آن را رزين مي نامند. خواص کامپوزيت ها به عوامل مختلفي از قبيل نوع مواد تشکيل دهنده و ترکيب درصد آنها، شکل و آرايش تقويت کننده و اتصال دو جزء به يکديگر بستگي دارد. از نظر فني، کامپوزيت هاي ليفي، مهم ترين نوع کامپوزيت ها مي باشند که خود به دو دسته الياف کوتاه و بلند تقسيم مي شوند. الياف مي بايست استحکام کششي بسيار بالايي داشته، خواص ليف آن (در قطر کم) از خواص توده ماده بالاتر باشد. در واقع قسمت اعظم نيرو توسط الياف تحمل مي شود و ماتريس پليمري در واقع ضمن حفاظت الياف از صدمات فيزيکي و شيميايي، کار انتقال نيرو به الياف را انجام مي دهد. ضمناَ ماتريس الياف را به مانند يک چسب کنار هم نگه مي دارد و البته گسترش ترک را محدود مي کند. مدول کششي ماتريس پليمري بايد از الياف پايين تر باشد و اتصال قوي بين الياف و ماتريس به وجود بياورد. خواص کامپوزيت بستگي زيادي به خواص الياف و پليمر و نيز جهت و طول الياف و کيفيت اتصال رزين و الياف دارد. اگر الياف از يک حدي (طول بحراني) کوتاه تر باشند، نمي توانند حداکثر نقش تقويت کنندگي خود را ايفا نمايند
۱۳۸۹ خرداد ۴, سه‌شنبه
کاربرد کامپوزيت در خودرو و ساختمان
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر